Budżet obywatelski można opisać następująco: mieszkańcy miasta zgłaszają swoje propozycje niewielkich inwestycji w mieście (ale też podają ich szacunkowy koszt i uzasadniają zasadność), wszystko to trafia do Komisji, która bada te propozycje pod kątem aspektów prawnych. Po selekcji następuje głosowanie mieszkańców. Projekty, które zyskają najwięcej głosów, MUSZĄ zostać zrealizowane przez urzędników.

Czyli prościej: mieszkaniec szuka pomysłu, przygotowuje projekt, zgłasza go do Komisji. Wnioski, które przejdą „prawne sito” są głosowane przez mieszkańców. Najlepsze z nich są realizowane przez urzędników. Ot, cała filozofia.

Budżet obywatelski można opisać następująco: mieszkańcy miasta zgłaszają swoje propozycje niewielkich inwestycji w mieście (ale też podają ich szacunkowy koszt i uzasadniają zasadność), wszystko to trafia do Komisji, która bada te propozycje pod kątem aspektów prawnych. Po selekcji następuje głosowanie mieszkańców. Projekty, które zyskają najwięcej głosów, MUSZĄ zostać zrealizowane przez urzędników.

Czyli prościej: mieszkaniec szuka pomysłu, przygotowuje projekt, zgłasza go do Komisji. Wnioski, które przejdą „prawne sito” są głosowane przez mieszkańców. Najlepsze z nich są realizowane przez urzędników. Ot, cała filozofia.